Kurtuluş Sondurak ta bir bekar evimiz vardı. Yarı Taksim manzaralı bir sarmaşıklı balkonu, mermer kurnalı bir tuvaleti ve satıhı seramik kaplı bir mutfağı vardı. Ahım şahım bir özelliği yoktu ama orada yaşadığımız yıllar boyunca çok güzel anılarımız oldu...Komşularımla cephaneleri birleştirip yaptığımız kahvaltılar, ardından akşama kadar yayılmalı Film matineleri....
Bir arkadaşım kalırdı benimle çok güzel tavuklu pilav yapardı. Hele tost makinasında yaptığı soslu tavuk kanatları yokmuuu hala aklımda lezzeti. Bir de onunla TSM ve Arabesk fasıllarımız olurdu ama bildiğiniz şarkıların çoğunu kendimizce yorumlar söylerdik ki bu da genellikle bel altı esprilerle dolu olurdu daha şarkının sonuna gelmeden de basardık kahkahayı. terbiyesizliğimizin sınırlarını dört duvar arasında zorlar..Sabaha tam techizatlı terbiyeli kızlar şeklinde işlerimizin başına giderdik....akşamları çoğunlukla aynı seremoninin farklı varyasyonları yaşanırdı...
Keyifi olduğu kadar üzüntü ve sıkıntıyı da paylaşırdık....o zaman ki acılarımız, sızılarımız şimdikilerin aksine ne hafifmiş meğer. O zaman da dünya üstümüze çöktü sandığımız anlarımız olurdu ama şimdiki kadar değildi yada yaş geçtikçe daha da ağırlaştık ondan mı şimdikileri taşımakta daha zorlanır olduk bilemiyorum ki ?
Zaman akıp geçti ve o ev tarih oldu, o evde yaşananlar güzel bir anı oldu, eşyaları dağıldı gitti geriye kalanlar aklımdakiler ve yanımdakiler. Komşularım hala canımın içindeler, dostlarım hala yanım da eee söyleyin bakalım benden daha güzeli var mı bu dünya da :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder