Arkadaşım ameliyat oluyor.....

Sevgili arkadaşım yarın ameliyat olacak, şu an onun evindeyim, zar zor yatıştırıp uykuya yolladım onu ama şimdi endişelenme sırası bende. Annemin ve abimin ameliyatları ve annemin hastalığından alışık olmam lazım ama olmuş gibi görünüyorum sadece...yoksa içim endişe içinde kıvranıyor.
En son böyle bir endişe ve aynı anda dolu dolu bir acı yakın zamanda yaşadım oysa. Abim martın 13' ün de akşam evde kalp krizi geçirdiğinde  ve aynı günün sabahı bir arkadaşımın annesinin vefat ettiği haberini aldığım da...üst üste sevdiğin ve değer verdiğin insanların başına arka arka ya üzücü şeylerin ve gelmesi ve birini kaybetmek...Abimin hayatını saniyelerle kurtarmayı başardım ama bir annenin kaybını yazacak ve anlatacak cümleler henüz icat edilmedi..edildiyse bile anlamsızlığı içinde çürümeye mahkum kalmıştır. Umarım ettiğim dualar sana geliyordur, tariflerini, öğütlerini ve komik fıkralarını asla unutmayacağım...
Neyse asıl konumuz bu değildi onunla ilgili başka şeyleri yazasım var ama henüz daha zamanı değil...şimdilik sadece dualarımı yolluyorum.
İşte bir ameliyat ne kadar basit olursa olsun ki arkadaşımın geçireceği ameliyat pek o kadar kolay bir yerde değil. Huzursuzca kıvranıp duruyor insan, tek başına ameliyathanenin kapısına kadar uğurlamak ve olanca dirayetle dua etmek ve çay içip sigara kemirmekten başka bir şey yapamayacak olmak, kısaca çaresiz olmak kadar ağır bir yük yok sanırım. Uykuyu da mundar ettim, sabaha mecnunsuz leyla gibi dolanırım artık. Neyse ki antidepresan haplarım yanımda...o ilaç konusu da başka bir hikaye amaaaaannnn onu da başka gün yazarım.
Gidip Anza yı öpesim geliyor bazen, Anza annemle ilgilenen yardımcımız ablamız. O geldiğinden beri içine düştüğüm buhran ve stresten kurtulmaya başladım...Sanki dünya başımıza yıkılmış eve hapis olmuş gibi 7/24 nöbette ve sinir içinde geçen 14 ay..bu süre içinde kırıp döktüğüm herşeyi tamir etmeye başladım ama önce kendimi....kendimle barış sürecim hala devam ediyor. şartlarda anlaşabilmiş değiliz henüz :) Gece yürüyüşlerine aynen devam, Mikro kredi ve yeni yapılanma süreci aynen devam, hatta bir proje hazırlıyorum sanırım o da sonbahar gibi hayat bulacak....artık bitlerimi pirelemi ayıklayacak zaman bulamam :)))) Bu arada yeni gelişmeler de var yok değil, özellikle senelerdir bana yazıp duran bir platonikus durumu vardı onun kim olduğunu öğrendim şok geçirdim ama bu yazının konusu değil onu yanımda filtre kahvem olmadan asla yazmam :))
Durumu buraya bile kaynatarak yazdım ya daha ne diyim kendime...Endişelerimi perdelemeyi nasıl başarıyorum bakın görün artık...ne kadar çok zırvalarsam anlayın ki o kadar yusufcuklar uçuşuyor içimde :)
Geçen gün 88 yılında doldrduğum kendi anketimi okuduğumda da böyel abuk sabuk yazmışım...hatta bir arkadaşım da yazmış kızım hiç büyümeyeceksin sen diye.....aman büyüdük beee bok vardı sanki. Siyah saçlarımın kenarlarındaki beyazlar daha bir fazlalaşmış geçen kuzenim görünce şok oldu sabahtan akşama kadar sızlandı durdu abanoz rengi saçlarına kar yağmış canım kuzuuuuum diye. Ankaralılar yawrularını, sevdiklerini böyle sever anneannem de ağıt yaka severdi bizleri bahstsız kuzularım babanıza doyamadan...diye bir başlardı rahmetli..aman beeeee nerden girdim nerden çıktım. Dalgalı kur gibi oldu bu yazı da, yayınlamasam mı ne yapsam ? aman burası benim istediğim her şeyi yaparım değilmi sevgili blog? eh o zaman müsadenizle bir kahve yapiim geliyom...zırvalama saati başlamıştır ama bunu böyle yollayalım diğerine geçiyorum...bekleyin beni anacııııımmmm :)))
Son olarak yarın herşey çok güzel geçecek, ve canım bacımı ağzı burnu yamulmuş bir şekilde fotolayıp facebook jet sosyetesine rezili rüsva edeceğim and olsun  :)