Öyle bir geçiyor zaman...geçerken gidiyor da bir yandan yavaş yavaş ağırlık olan her şey. Bazen olmadık bir yerde kalakalıyorsun. Gözün takılı kalıyor o gittiğiniz yerden geçerken eski sen ve o hayal gibi yine orada. Ama o bile ilki kadar sızlatmıyor mu yoksa yazarken bile inkar mı edersin bilinmiyor. Çözümlemesini yapacağın zaman seneye bu zaman ancak..bir daha geçerken görmekten ziyade alelade bir yer gibi gelirse ne ala gelmezse sıçtığının resmidir en kaba tabiri ile :)
Böyle anları da unutacağın zamanlar olmazsa yandığımızın resmiydi o vakit. Allahtan öyle bir donanımlı geliyoruz ki dünya ya her türlü acıya dayanmak gücü neremizden çıkıyorsa artık o tarafımıza şükürler olsun :)
Yada kendimizi kandırma yanımız çok iyi çalışıyor. Ne bileyim ki her türlüsü de şu an ayrı bir bakış açısı..tek bildiğim ise ne kadar geniş açıdan bakarsan o kadar avutacak yön bulursun kendini. Poyraz, keşişleme, karayel, lodos hangi rüzgara verirsen yolla gitsin uzaklara ondan sonra.
Hep geniş açıdan bakmaya çalıştım ama bazen kafamı kuma gömdüğüm zamanlarım da oldu önce şunu algılamak lazımmış başımıza gelen en kötü şey bile olsa, başka hayatlar yaşayan insanların bizden daha vahim acıları olurmuş. Bunu bilip yüreğine su serptirecek en iyi durum ise çok şükür hala nefes alıyoruz ya demek sanırım. Bizi bırakıp gidenlerin şimdi daha iyi olduğunu düşünmek arada bir. Sağlıkla güne uyandığını bilmek en önemlisi, azıcık sırt ağrısı, baş ağrısı olsa ne çıkar ki, hala güç var içinde. Her son yeni bir başlangıç da diyorlar ya ? evet doğru o da. Çünkü öyle de güzel başlangıçlar yaptım ki kendi adıma..kendi küllerimden yeniden doğar gibi.
En rahatladığım şey ise sürekli üzülmeyeceğim artık. Üzülüp süzüldüğüm herşeyin hesabını yapmak zorunda kaldığım da benim hanemde alacak çok çıktı manevi olarak...bunu da yapmak zorunda bırakıldım ya sevmeyi bile bilmeyenden. Kendime plaket takdim edesim var. Pişman değilim de ne bileyim ki yazması da tarif etmesi de zor işte. Benim kocaman sevgim onca bencilliğin karşısında eriyip gitti sadece bunu gördüm.
Neyse işte kırıntı hesabı akşamları arada yazasım geliyor ya benim...bu aralar birde buna benzer durumları ne kadar çok yaşadım çevremdeki insanlar da...Kendime üzülmek diğerlerini avutmanın derdine düşmekten onlara destek olmaktan güdük kaldı. Bir yandan iyi, çünkü verdiğim fikirleri kendime de uygulayıp topluca psikodrama şeklinde atıp gidiyoruz yüreğimizden,ruhumuzdan,bünyemizden :)
Kırıkkalpler Meslek Okulu açmayan Nickimsiz ne olsun :)) aman bir şey olmasın yeterince kötü şey oldu bu ara o da kusur kalsın :)))))
Nickimsiz belgesel eşliğinde yalnızlığının koynuna geri döner..kıvrılır ve uyur. İyi geceler :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder