Bu sefer sana dönüş zor olsa da yine de huzur akıyor bir yanımdan. Çünkü bu sefer ben sadece denedim. Sevmeyi, aşık olmayı, karşılıksız olduğunu bile bile pes etmemeyi, her zaman onun yanında olmayı seçmeyi, her zorluğa boyun eğmeyi, beklemeyi, kabullenmeyi.. ardı ardına yazılacak iyi şeyler de var elbet ama konu bu değil...en zor zamanlar da yok olmadan, sert rüzgarlara aldırmadan birinin yanında yalnız olmamayı seçtim uzun bir süre. Bir gün öyle bir şey oldu ki. Alıştığım ve mecbur kaldığım her şeyin ortasına bomba gibi düşmeyi tercih etti bu sefer o. Zorla el çektirildiğim her şeyi bir anda önüme serdi, çok değil kısa bir önce daha gelmiş olsaydı keşke, ben daha her şeyin en kötüsüne iyice saplanıp kalmadan önce gelseydi...Bu sefer zaman hızlıydı bana göre değildi, bekle dedim...her bekleyişte daha bencil rüzgarlarla sert dalgalarla üstüme geldi, tekrar alışmaya başladım, tekrar umut doğar gibiydi bu sefer bir hamlede savrulup gitmeyelim derken apansız gitti...basit cümle kalıplarına sığıştırılmış onca aşağılanmış harf dizileri ve daha beter bir acı bırakarak bambaşka denizlere yelken açmayı tercih etti.
Suçlanacak kimse var, kimse yok. azı var çoğu yok...en çok anlaşılmazlığa, tereddütlere ve korkulara yenilmiş sadece ben kaldım bu hikayenin bu yakasında. Yine mi ofsayt be hayat, bir gol yok mu bana da ?
Bir sen kaldın elimde yalnızlık. Al bak kendimi hediye ediyorum sana, onu iyi koru ve iyi sakla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder