Korkularından Kaçtıkça Kendi İçine Kaçarsın...

Bizim Hergele bana bu lafı bir güzel sokup beni kendi içime, kendini de odasına kaçırdı...
Yola çıktığımızdan beri memnuniyetsizliğim ve tırsmış halimden öyle bir usandırdım ki hergeleyi çareyi benden kaçmakta buldu.
İnsan durduk yere bu hale gelmiyor neylersiniz ki...üzgünüm ama elimden gelen başka bir şey yok..biraz daha yakınlaşayım daha farklı bakayım dediğim anda iç sesimin nasıl çığlık çığlığa haykırdığını duysaydı, o sesten kurtulmak için var gücü ile o da kaçmayı isterdi benim gibi.
Şimdi ise henüz açmadığım çantamı da alıp eve dönmek sanırım ona da bana da iyi gelecek...haber versem mi vermesem mi bilemedim ama sanırım haber vermeden gitmek daha iyi olur..tekrardan yormak istemiyorum onu çünkü.
Nedense gönülsüz olduğum her durum da mutlaka olumsuz bir durum yaşıyorum..yada o kadar gönülsüzüm ki bu duruma getirmek için var gücümle çabalıyorum...çünkü artık inanmıyorum ki ''sevgi'' diye bir şey vardı evet de öyle abuk bir durum için kurutulup gitti ki..toparlanabilirmiyim ki..bilemem ki ne olur...ama şu an, bu zaman değil...zamanın geç olduğu vakitte ilk bulduğunu sevda sanır yada sırf eskiye dair bir şeyleri anımsatıyor diye deli gibi yapışır kalırsın....ama ben bu adam için doğru insan değilim, o benim doğru insanım ise de ben bunu algılayacak durumda değilim.
Kaçırıp kaçırtıldığımız, biz gelmeden çok önce kalkan trenlerin ardından el sallamak kalıyor geriye şu an...bende bunu yapıyorum. Birinin cezası bana kesildi, bende başka birinin cezasını başkasına kesiyorum en bencilce yaptığım bu, şimdi diğer yazdıklarımın aksine ben bu durumdan onca zarar görüp üzüldüğümü her fırsatta yazarken....bunu başkasına nasıl yapayım ki ?

Neyse araba geldi sanırım gidiyorum ben..yarına ne olur bilemiyorum..sanırım 2 saat sonra evde olurum....hoşçakalın.