Fındıklı
parkında bir bankın üstünde bira içmek vardı şimdi. Anadolu yakası gözlerimin
içine derin bir sevgiyle bakarken, denizin iyot kokusunu içime çekerken aldığım
o hazzı bira ile yıkayıp beynimin kıvrımlarına kulaklarımdan hafifçe yayılan
bir şarkı ile anzıslığa zamansızlığa dönüştürmeliydim. Gecenin dibine çöken
tortu gibi kalmalıydım tan ağarana dek. Sorun ve sorumluluklardan uzak sadece kendime
adanmış bir gece sonsuz gibi bölünmeden benim, çarpılmadan kendime adamak vardı
şimdi….çok çok çalan ilk şarkı ondan bana gelsin diye dilek tutmalıydım…onca
öfkemi yüzsüzlüğümü takınıp kapısına boşaltmalıydım sonra, alsın ne yaparsa
yapsın bende yük olmasın diye bencilce hesaplar peşinde koşup çaresizliğimde
tüketmemeliydim kendimi….Fındıklı parkında tüm bunları enine boyuna düşünüp bir
çılgın istekle dayanmalı mı kapısına ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder